Herinneringen van Penny Henshaw
Of ik herinneringen heb aan het Shaffy Theater?
Na een teleurstellende gang van zaken bij het Internationaal Folkloristische Danstheater in 1978 kon ik me als toch geëngageerde technica ontwikkelen bij Het Shaffy Theater, o.a. met Mimegroep Memorie (“Samen alleen of Het Daglicht” boven in de Shaffyzaal) en later dankzij Shaffy via Mickery nog verder met o.a. Mel Smith (onlangs veel te vroeg overleden), Peter Brewis en Bob Goody in “Have you heard the one about Joey Baker?“.
Gidius Noordman was mijn mentor indertijd. Dankzij de generositeit van Gidius en de andere technici van het Shaffy heb ik me nooit hoeven schamen dat ik het niveau van fysieke kundigheid niet bereikte van hen die moeiteloos zonder veiligheidsvoorziening over de balken liepen vijf meter of meer boven de Concertzaal. In Het Shaffy Theater voelde ik me altijd gewaardeerd om wat ik wel kon, en nooit veroordeeld om wat ik niet kon.
Dat Shaffy opeens geen Shaffy meer was maar weer “Felix Meritis”, daar heb ik nooit aan kunnen wennen. Letterlijk en figuurlijk een stap achteruit. Als ik over de Keizersgracht fiets, kijk ik de gevel nog altijd met een beetje verdwaasd ongeloof aan. Wat mij betreft mag Het Shaffy Theater weer Het Shaffy Theater worden en het liefst een beetje vlug ook. Niet voor één weekend maar blijvend. Een theater waar je je ideeën tot uiting mag brengen, en in een voorstelling omzetten. Een theater waar alles wat mag worden.
Tot ziens op 8 en 9 november.